Pochodzenie, rasy i wystawy gołębi


Prof. dr hab. Edward Pawlina, mgr Katarzyna Borys Katedra Genetyki i Ogólnej Hodowli Zwierząt Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu


Gołębie towarzyszą ludziom od kilku tysiącleci. Są one hodowane w miastach i we wsiach. Tym szczególnym hobby zajmują się ludzie w różnym wieku i różnych zawodów. Często jest to tradycja rodzinna. Hodowla tych ptaków, podobnie jak hodowla innych zwierząt, jest trudna i wymaga wiedzy teoretycznej i praktycznej. Przechodząc obok stad gołębi biegających po placach i ulicach miast, często nie zdajemy sobie sprawy z tego, że są to zdziczałe nierasowe ptaki. Natomiast szlachetne rasy i odmiany gołębi są hodowane w zaciszu gołębników. Podziwiać je można bezpośrednio u hodowców lub na corocznych wystawach organizowanych w okresie zimowym w wielu miastach.
Gołębie domowe pochodzą od jednego żyjącego w stanie dzikim przodka – gołębia skalnego (Columba livia), który zamieszkuje nadbrzeżne obszary Morza Śródziemnego i Adriatyku, góry Azji i północnej Afryki, a także Daleki Wschód aż do Japonii. O monofiletycznym (dany gatunek ma tylko jednego dzikiego przodka) pochodzeniu gołębi domowych dowodził Darwin w swoim dziele pt.: „O powstawaniu gatunków drogą doboru naturalnego”. Gołębie są pierwszymi ptakami udomowionymi przez człowieka. Nastąpiło ono prawdopodobnie już 6000-7000 lat temu w Fenicji. Proces domestykacji gołębi odbywał się również w wielu innych rejonach świata w różnym czasie. Dzięki podróżom żeglarzy fenickich gołębie udomowione dotarły w inne rejony świata (do Mezopotamii, Arabii, Armenii) w pierwszym tysiącleciu p.n.e. Do Europy gołębie domowe dotarły w okresie ekspansji Imperium Rzymskiego. W wieku XVIII były już hodowane w prawie wszystkich częściach świata.

Wstecz

Partnerzy

Zakup czasopisma