W krajach europejskich a także w Polsce wzrasta zainteresowanie produkcją żywności ekologicznej lub organicznej. W gospodarstwach ekologicznych w produkcji zwierzęcej nie można używać pasz z roślin genetycznie modyfikowanych ani pasz ekstrahowanych rozpuszczalnikami. Oba te względy uniemożliwiają używanie śruty sojowej - najczęściej stosowanego źródła białka uzupełniającego zboża w mieszankach dla drobiu. Dobrym zamiennikiem śruty sojowej mogą być w mieszankach dla drobiu nasiona łubinu słodkiego. W ostatnich latach zainteresowanie siewem łubinu wzrosło, gdyż od 2010 roku jest on w Polsce objęty systemem dopłat unijnych. W Polsce uprawiane są trzy gatunki łubinu słodkiego - łubin wąskolistny lub niebieski (Lupinus angustifolius), łubin żółty (Lupinus luteus) i łubin biały (Lupinus albus). Łubin wąskolistny jest mniej podatny na niekorzystne warunki atmosferyczne i plonuje lepiej niż łubin żółty, w rejestrze COBORU (2010) znajdowało się 12 odmian łubinu wąskolistnego (w tym 2 gorzkie) i 8 odmian łubinu żółtego. W ostatnich latach wyraźnie zmniejszyła się uprawa łubinu białego, z uwagi na jego dużą podatność na chorobę grzybową - antraknozę, a w krajowym rejestrze odmian pozostały tylko 2 odmiany. Poniżej omówiono wartość odżywczą 3 w/w gatunków łubinu, ale obecnie głównie łubin wąskolistny stanowi paszę białkową, która może być wykorzystana w żywieniu drobiu.