Nazwa pierwiastka wywodzi się od greckiego słowa Selene, a został on odkryty w 1817 r. przez Jönsa Jakoba Berzeliusa.

Sole selenowe w dużych ilościach wykazują właściwości toksyczne, jednak ich śladowe ilości są niezbędnym czynnikiem prawidłowego funkcjonowania komórek organizmów, w tym również zwierząt.

Selen jest składnikiem antyoksydacyjnych enzymów, między innymi peroksydazy glutationowej i reduktazy tioredoksyny (które pośrednio ograniczają ilość utlenionych cząstek). Pierwiastek ten jest jednym z najczęściej badanych i bardziej interesujących składników. Aktualnie selen może zostać włączony do paszy dla zwierząt pod dwoma postaciami: selen nieorganiczny, bądź organiczne drożdże selenowe. Obie te formy posiadają odrębne drogi metabolizowania oraz efekty działania.